Het MSK werkt al meerdere jaren aan een gediversifieerd aanbod van tentoonstellingen en publieksactiviteiten, frissere communicatie, events die het museum openstellen voor meer belevingsgerichte bezoekers of die actuele subculturen verwelkomen, e.d. Daarmee willen we bewijzen dat oude(re) kunst relevant blijft in de wereld van vandaag. Tegelijk willen we tonen dat zowel bezoekers die nood hebben aan diepgravende kennis, die hun eerste stappen zetten in kijken naar kunst, of die gewoon een gezellig moment willen beleven in een originele setting... allemaal welkom zijn in het museum. Maar we hebben amper zicht op hoe de buitenwerled ons eigenlijk bekijkt, en of we slagen in onze opzet om dit imago uit te stralen. In 2015 werd een kleinschalige bevraging uitgevoerd door studenten Meertalige Bedrijfscommunicatie, waaruit bleek dat het museum (voor het jongere publiek) een grijs en hoogdrempelig imago had. Sindsdien lijkt de samenstelling van onze bezoekers te suggereren dat we dit imago deels doorbroken hebben. Spontane feedback bij bezoekers, bv via Museumpas of via de occasionele survey, is bijna altijd eenduidig positief. Maar hoe kijkt de niet-bezoeker, de twijfelaar, of de bezoeker die niet de moeite doet om een survey te beantwoorden eigenlijk naar ons? Zijn we effectief geslaagd in de opzet, en 'doe zo verder', of moeten we andere (inhoudelijke, programmatorische of communicatieve) keuzes maken om echt als open en veelzijdige museum te worden gezien?